Główny szlak w Niskim Beskidzie - artykuł prasowy z roku 1935.

Zachowano pisownię oryginalną. Źródło u autorów.

      Gorlice, w październiku.

       Wzdłuż głównego łańcucha karpackiego, szczytami i graniami, przebiega magistralny szlak turystyczny im. J. Piłsudskiego t. zw. „główny szlak karpacki”, znaczony biało-czerwonym kolorem. Budowa tego szlaku (trasowanie i znakowanie) znajduje się w toku od kilku lat i zbliża do ukończenia. W bieżącym roku uzupełniono lukę w środkowych Karpatach, przyczep  gorlicki Oddział P. T. T. doprowadził szlak do puszczy bł. Jana w Przełęczy Dukielskiej, skąd przejmuje go Oddział Lwowski.

Skałki na Kornutach.

            Ukończenie budowy tego szlaku przez Beskid Niski podnosi turystyczne zagospodarowanie mało znanego, a wskutek tego omijanego przez turystów środkowego Łuku Karpat na terenie Łemkowszczyzny. Wprawdzie szczyty Beskidu Niskiego nie przekraczają 1000m, jednakże piękno tutejszego krajobrazu jest niezwykłe. Olbrzymia ilość kopulastych i połogich, a często stromych i urwistych wzniesień oddzielonych od siebie uroczemi dolinami rzek, lub też złączonych bezleśnemi przełęczami, stwarza duże możliwości dla turystyki letniej jak i zimowej. Walory terenowe Beskidu Niskiego uzupełnia niemniej od huculskiego i podhalańskiego ciekawy folklor łemkowski.

           Z tych właśnie powodów główny szlak im. Marszałka Piłsudskiego na terenie Beskidu Niskiego nie przebiega prostą i najkrótszą linją po niskich górach wzdłuż granicy polsko-czechosłowackiej, lecz zbacza na północ i kilkoma zakolami przechodzi przez wszystkie najwyższe szczyty Beskidu Niskiego, odsłaniając widok na całą Łemkowszczyznę i dalekie niziny zagłębia naftowego gorlicko-krośnieńskiego.

          Z wielu omawianych projektów wybrano następujący przebieg szlaku w Beskidzie Niskim: wychodzi on z Krynicy i w kierunku wschodnim wznosi się obok obozowiska Konfederatów Barskich na szczyt Lackowej (999m), a dalej przez Ostry Wierch (933m ) schodzi w dół do Wysowej-Zdroju, skąd przez Wysotę (788m), Jaworzynkę (872), Jaworzynę (885), dochodzi do doliny i przełęczy Koniecznej.

           Z Koniecznej szlak skręca na północ i przez Kamienny Wierch oraz Popowe Wierchy schodzi wśród lasów na drogę w Banicy, po przecięciu której kieruje się na szczyt Mareski (794), potem lasem opada w dół do Przygórza Bartne – Swierzowa Ruska, skąd stromym stokiem biegnie na szczyt Wątkowej (847). Z olbrzymich głazów na Wątkowskiej Magórze roztacza się otwarty widok na Gorlice, Jasło, Żmigród i Krosno. Północne stoki Wątkowskiej Magóry pokrywają wielkie lasy SS. Norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie, południowe zaś zalegają obszerne polany z szałasami dla owiec.

Znakowanie na górze Maresce.

           Z Wątkowej szlak biegnie kilkanaście kilometrów piękną drogą szczytową wśród lasów i łąk przez Swierzową (803) na Konin (707), skąd schodzi serpentyną wprost na szczyt Kamienia (712). Na urwistych ścianach i upłazach rośnie tu wiele limb. Od góry Kamień idzie szlak przez wieś Kąty i górę Danię (696) aż do Chyrowej, poczem zatacza duże półkole omijając w ten sposób w głębokiej dolinie leżącą wieś Myssową. Na odcinku tym znajdują się najpiękniejsze tereny narciarskiego Beskidu Niskiego z kilkukilometrowemi zjazdami w różnych kierunkach. Z Chyrowej bezleśnemi grzbietami szlak dochodzi do puszczy bł. Jana z Dukli.

           Nadmienić również należy, że do głównego szlaku dobiegają całkowicie już wykończone szlaki łącznikowe: Grybów – Wysowa, Stróże – Magóra – Wysowa, Gorlice – Magóra – Wysowa, Gorlice – Kornuty – Wątkowa, oraz Żmigród – Kąty. Na specjalną wzmiankę zasługuje szlak biało-zielony: Gorlice – Wapienne – Kornuty – Wątkowa, góry bowiem Kornuty (837), które są przedłużeniem Góry Wątkowskiej w kierunku zachodnim, posiadają jedyne w swoim rodzaju w Beskidzie Niskim skałki i olbrzymie głazy, tudzież bujną roślinność z okazami kosówki, polany i łąki z niezliczonemi kopcami mrówek liczne źródła doskonałej wody itp. Miejsce to nadaje się pod budowę schroniska dla tej partji górskiej.